Η ελληνιστική πόλη της Φλώρινας βρίσκεται στο νότιο τμήμα της σύγχρονης πόλης της Φλώρινας, πάνω στα άνδηρα της βόρειας πλαγιάς του πυκνοφυτεμένου λόφου του Αγίου Παντελεήμονα, όπως ονομάζεται από το ομώνυμο εκκλησάκι που βρίσκεται στην περιοχή. Λίγο χαμηλότερα, προς τα ανατολικά, βρίσκεται το πρώην ξενοδοχείο Ξενία, όπου την περίοδο 1930 – 1934 ανασκάφτηκε από τους Αντώνιο Κεραμόπουλλο και Γεώργιο Μπακαλάκη τμήμα της ιδίας πόλης, τα λείψανα της οποίας εξαφανίσθηκαν μέσα στη δεκαετία του ’60 κατά την ανέγερση του Ξενία. Η ανασκαφική έρευνα της ΙΖ΄ΕΠΚΑ άρχισε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με οικονομική ενίσχυση κυρίως του Υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης, ενώ η συντήρηση και η ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου έγιναν με χρηματοδότηση του Β΄ και Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης.

Ο ανασκαμμένος αρχαιολογικός χώρος, πάνω σε επάλληλα άνδηρα, καταλαμβάνει έκταση 8 περίπου στρεμμάτων με βεβαιωμένη χάραξη οικοδομικών τετραγώνων. Έχουν αποκαλυφθεί τμήματα οικοδομικών τετραγώνων με προσανατολισμό Α-Δ, που χωρίζονται από κάθετους δρόμους, πλάτους 3μ., όχι πάντα ευθείς, καθώς οι εξωτερικοί τοίχοι των κτηρίων γωνιάζουν μέσα σε αυτούς, περιορίζοντας τα κατηφορικά οδοστρώματα. Τα οικοδομικά τετράγωνα ορίζονται δυτικά από οριζόντιους δρόμους αναλόγου πλάτους, που οριοθετούν και τη θέση των υψηλότερων ανδήρων. Εκτός από τους φαρδύς αυτούς δρόμους, υπάρχουν και άλλη μικρότεροι πλάτους, 1 – 1,5 μ., μέσα στα οικοδομικά τετράγωνα, που διευκόλυναν την πρόσβαση στα σπίτια, αλλά και την αποχέτευση των όμβριων υδάτων. Οι δρόμοι είναι στρωμένοι με λίθους και σε κάποια σημεία είχαν λίθινες βαθμίδες, που συγκρατούσαν το οδόστρωμα στις κατωφέρειες και διευκόλυναν την άνοδο στα ψηλότερα επίπεδα. Μερικοί διασχίζονταν από αποχετευτικούς αγωγούς καλυμμένους με λίθινες πλάκες. Μέσα στα οικοδομικά τετράγωνα υπάρχουν 4 – 5 σπίτια με 3 – 4 χώρους το καθένα, από τους οποίους ο ένας, συνήθως ο μεγαλύτερος, που βλέπει προς τα ανατολικά είναι υπαίθριος. Σε όλα σχεδόν τα σπίτια υπάρχουν αποθηκευτικοί χώροι με μεγάλα πιθάρια.

Μερικά έχουν βρεθεί στη θέση τους, με υπολείμματα καμένων σιτηρών (κριθάρι, σίκαλη, βρώμη) και χώροι με εστίες, ενώ σε αρκετά από αυτά υπήρχαν υπολείμματα εγκαταστάσεων επεξεργασίας σιδερένιων αντικειμένων, κυρίως εργαλείων (βρέθηκαν μάζες σιδηροσκουριών και τμημάτων μεταλλικών κλιβάνων). Οι τοίχοι των σπιτιών, πλάτους 0,40 – 0,50 μ., ήταν μέχρι ύψους περίπου 1 μ. κατασκευασμένοι με αδρά διαμορφωμένους λίθους χωρίς συνοδευτικό υλικό. Το πάνω τμήμα τους ήταν πλίθινο, όπως πλίθινοι ήταν και μερικοί εσωτερικοί τοίχοι. Μερικές φορές ήταν επιχρισμένοι με λευκά κονιάματα. Τα δάπεδα των σπιτιών ήταν συνήθως χωμάτινα, σε μερικές όμως περιπτώσεις ήταν στρωμένα με ουδέτερες φυσικές ψηφίδες ή κομμάτια κεραμιδιών. Μερικές φορές στο δάπεδο υπήρχε ένα πιθάρι, ως φρεάτιο καθαρισμού. Η στέγαση των σπιτιών γινόταν με μεγάλες κεραμίδες, μερικές από τις οποίες είχαν ενδιαφέρουσες χαράξεις και επιγραφές π. χ. ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ. Στις εισόδους των σπιτιών μερικές φορές υπήρχαν λίθινες βαθμίδες λόγο της διαφοράς των επιπέδων και στις πλευρές των δωματίων κτιστά πεζούλια για την τοποθέτηση διαφόρων αντικειμένων.

Η κατοίκηση της πόλης πρέπει να άρχισε στον 4ο αι. π. Χ. όπως αποδεικνύει η παλιότερη κεραμική και έληξε με μια πυρκαγιά στις αρχές του 1ου αι. π. Χ. Ωστόσο η ανεύρεση και κεραμικής της 2ης χιλιετίας π. Χ. είναι ενδεικτική της ύπαρξης εγκατάστασης στην περιοχή αυτή από τους προϊστορικούς χρόνους.

Στην ανασκαφή της ελληνιστικής πόλης της Φλώρινας βρέθηκε μεγάλος αριθμός πήλινων αγγείων ποικίλων ειδών (πινάκια, λάγηνοι, ηθμοί, μυροδοχεία, υδρίες, λυχνάρια κ.α.) απλά αβαφή, με μελαμβαφή και με διακόσμηση ανάγλυφη ή με επίθετα χρώματα. Σε αρκετά από τα ανάγλυφα αγγεία αναγνωρίζονται οι ίδιες μήτρες κατασκευής, με ανάγλυφα αγγεία από την Πέλλα, την πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου. Πρέπει να υπήρχε όμως και τοπικό εργαστήριο όπως αποδεικνύουν τα τμήματα μητρών και κάποιες σφραγίδες, που βρέθηκαν στην ανασκαφή. Τα διακοσμητικά θέματα των ανάγλυφων αγγείων ήταν φυτικά, μυθολογικά, σκηνές της καθημερινής ζωής. Κυριαρχούν οι πολεμικές σκηνές, οι ερωτικές και θέματα του τρωικού κύκλου, που ταυτίζονται πολλές φορές και με επιγραφές. Στο χείλος δύο πιθαριών οι ιδιοκτήτες χάραξαν τα ονόματά τους, ΠΑΡΑΜΟΝΟΥ και ΑΜΜΙΑ.  

Οι ενσφράγιστες λαβές αμφορέα από διάφορες περιοχές του ελληνικού χώρου (Θάσο, Κω), αλλά και την ιταλική χερσόνησο, καθώς και τα πολλά νομίσματα (Μακεδόνων βασιλέων : Φιλίππου Β΄, Αλεξάνδρου Γ΄, Λυσιμάχου, Αντιγόνου, Φιλίππου Ε΄, Πέλλης, Θεσσαλονίκης, Αμφίπολης, αλλά και αργυρά αθηναϊκά τετράδραχμα νέας κοπής, 148 – 147 π. Χ. ), αποδεικνύουν εκτεταμένες εμπορικές συναλλαγές.

Αρκετά είναι και τα αντικείμενα λατρείας, όπως τα θυμιατήρια και τα πήλινα είδωλα θεοτήτων του ελληνικού πανθέου (Αφροδίτης, Άρτεμης, Ερμή, Μητέρας των Θεών). Το μεγάλο πλήθος των υφαντικών βαρών αποδεικνύει μια ανεπτυγμένη υφαντουργία, ενώ ο μεγάλος αριθμός των γεωργικών εργαλείων και οι μεγάλες ποσότητες των αποθηκευμένων σιτηρών μαρτυρούν την ενασχόληση με την γεωργία και διάφορα είδη οικοτεχνίας (επεξεργασία μετάλλων, κεραμική, κοροπλαστική κλπ.).

Τα ευρήματα της ανασκαφής της ελληνιστικής πόλης της Φλώρινας εκτίθενται στο Β΄ όροφο του αρχαιολογικού μουσείου της Φλώρινας.

Πηγές : ΚΘ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων 

Διαδρομή

Ο εθνικός Δρυμός Πρεσπών απέχει 45 χιλ. από την πόλη της Φλώρινας μέσω Πισοδερίου. Η διαδρομή είναι μαγευτική όλες τις εποχές με θέα κατάφυτα απέραντα βουνά. Σε απόσταση 19 χιλιομέτρων από την Φλώρινα φθάνουμε στην θέση Βίγλα, στον αυχένα όπου ενώνονται οι οροσειρές του Βέρνου και Βαρνούντα όπου βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο Βίγλας – Πισοδερίου σε υψόμετρο 1650 μ.  Μετά την θέση Βίγλα συναντούμαι το χωριό Πισοδέρι σε υψόμετρο 1350 μ. και στην συνέχεια την κοινότητα Ανταρτικού. Μετά από 2 χιλιόμετρα στρίβοντας δεξιά στην διασταύρωση οδηγούμαστε στο Περβάλι, τον αυχένα από όπου  έχουμε πανοραμική θέα των δύο λιμνών και γενικότερα της κοιλάδας των Πρεσπών. Στην επόμενη διασταύρωση αριστερά οδηγούμαστε, μετά τον οικισμό Οξιάς, στο χωριό Μικρολίμνη το οποίο βρίσκεται στις όχθες τις Μικρής Πρέσπα από όπου φαίνεται το μικρό νησάκι το Βιδρονήσι, ενώ δεξιά στην διασταύρωση κατά μήκος του κυρίως οδικού άξονα οδηγούμαστε στα υπόλοιπα χωριά Καρυές, Καλλιθέα, Πλατύ, Λαιμός, Άγιος Γερμανός και στην συνέχεια η λωρίδα γης που χωρίζει τις λίμνες, η Κούλα, η γέφυρα που οδηγεί στον Άγιο Αχίλλειο και συνεχίζοντας συναντούμε την Πύλη και το ορεινό χωριό Βροντερό. Ο ανηφορικός δρόμος μας οδηγεί, μέσα από μια μαγευτική διαδρομή με θέα την Μεγάλη Πρέσπα, στο χωριό Ψαράδες το οποίο αποτελεί τη βορειοδυτική άκρη της Ελλάδας.

Ο Εθνικός Δρυμός

Η Μεγάλη και η Μικρή Πρέσπα, λίμνες που βρίσκονται στο χάρτη στο Τριεθνές των συνόρων Αλβανίας, πρώην Γιουγκοσλαβίας και Ελλάδας, είναι μια μοναδική σε ομορφιά τοποθεσία με πανάρχαια ιστορία. Προστατεύεται από ελληνικές, ευρωπαϊκές καθώς και διεθνείς συμβάσεις, ενώ η λίμνη Μικρή Πρέσπα προστατεύεται και από τη συνθήκη Ραμσαρ ως μοναδικός υγροβιότοπος. Το 1991 δημιουργήθηκε η Εταιρία Προστασίας Πρεσπών με τη βοήθεια της WWF που στήριξε τις προσπάθειες του τοπικού πληθυσμού να αναδείξουν και να προστατέψουν το φυσικό πλούτο της περιοχής τους. Οι Πρέσπες έχουν ενταχθεί στο δίκτυο NATURA 2000.

Πρόκειται για μια απομονωμένη περιοχή λόγω της γεωγραφίας του τοπίου (περιβάλλονται από τα ψηλά βουνά των Δειναρικών  Άλπεων και τις βόρειες πτυχώσεις της Πίνδου), με οροπέδιο με κλίση από Β. προς Ν., παρθένο φυσικό περιβάλλον, παραδοσιακά χωριά και φιλόξενους κατοίκους. Στη λίμνη Μικρή Πρέσπα ένα μικρό φιόρδ στην κοινότητα της Μικρολίμνης ενώνει την Ελλάδα με την Αλβανία. Την περιοχή των Πρεσπών διασχίζει το διεθνές ορειβατικό μονοπάτι Ε6. Το κλίμα της περιοχής είναι ήπιο, μεταξύ μεσογειακού και ηπειρωτικού.

Ο Εθνικός Δρυμός Πρεσπών (ανακηρύχτηκε το 1974) καλύπτει 256 τετραγ. χλμ. Από τα οποία τα 83 περίπου καλύπτουν από τις δύο λίμνες Πρέσπες και τα 50 αποτελούν τον πυρήνα του (Ζώνη Απόλυτης Προστασίας). Είναι ο μεγαλύτερος από συνολικά 10 εθνικούς δρυμούς της χώρας μας και περιλαμβάνει υποαλπικά ασβεστόφιλα δάση πανύψηλης οξιάς, δάση δρυός (ευθυτενείς βελανιδιές), τη «βόρεια» σημύδα, δασώδεις φυτοκοινωνίες, καλαμιώνες, φυλλοβόλα και κωνοφόρα δέντρα, 1.400 είδη φυτών, 1200 είδη φτέρης, αλπικά λιβάδια σε υψ. 1.800 μ. και το μοναδικό στην Ευρώπη δάσος από γηραιούς κέδρους (άρκευθο ή ψευδοκυπαρίσι) στη διαδρομή από Κούλα προς Ψαράδες, όπως και ένα ενδημικό είδος, Centaurea prespana. Στην χλωρίδα του Δρυμού συμπεριλαμβάνεται και ένας μικρός αριθμός φυτικών ειδών που διέπονται υπό καθεστώς διεθνούς σημασίας. Τα υγρά λιβάδια (παραλίμνιες περιοχές με χαμηλή υγρόφιλη βλάστηση) είναι πολύ σημαντικά για την αναπαραγωγή ψαριών και αμφίβιων, τη συγκέντρωση ασπόνδυλων οργανισμών και τη λειτουργία τους ως χώρος διατροφής υδρόβιων πτηνών. Η ύπαρξή τους σχετίζεται με τον έλεγχο του πλάτους των καλαμιώνων. Παλιότερα στα υγρά λιβάδια των Πρεσπών έβοσκαν κοπάδια βοοειδών και βουβάλων.

Η πανίδα, ερπετοπανίδα και ορνιθοπανίδα της περιοχής είναι πολύ πλούσια λόγω των πολλών βιοτόπων και σπάνια (11 είδη αμφίβιων, 21 είδη ερπετών, 45 είδη θηλαστικών, πάνω από 260 είδη παρυδάτιων πτηνών). Ο Δρυμός Πρεσπών περιλαμβάνει 12 χωριά. Στο χωριό Ψαράδες ζει το προστατευόμενο είδος αγελαδίτσας νάνου, ύψους 1,10 μ. Οι Πρέσπες αποτελούν τόπο αναπαραγωγής πολλών απειλούμενων με εξαφάνιση πουλιών (π.χ. αργυροπελεκάνος, ροδοπελεκάνος). Στο Πλατύ ζει ο πελαργός, στην ψηλότερη φωλιά της Ευρώπης (950 μ.). Σημαντικότατη η ιχθυοπανίδα (17 είδη ψαριών, κυπρίνοι, πλατίκες, χέλια, κέφαλοι, πέστροφες, τσιρόνια κ.α.) καθώς το 80% των ψαριών είναι ενδημικά. Τα ψάρια μπράνα Πρεσπών, πέστροφα του ποταμού του Αγ. Γερμανού Πρεσπών και κορύγονος Αγ. Παντελεήμονα (Βεγορίτιδα), είναι μοναδικά παγκοσμίως.

Λίμνη Μεγάλη Πρέσπα

Βρίσκεται στο ΒΔ. Άκρο της χώρας στα σύνορα με την Αλβανία και τα Σκόπια. Είναι λίμνη γλυκού νερού, το υπερθαλλάσιο ύψος της είναι 843 μ. και το εμβαδόν της εντός της Ελλάδας είναι 40 τ. χλμ. Σχηματίσθηκε κατά τη διάρκεια του τριτογενούς και το γεωλογικό της υπόβαθρο αποτελείται από ασβεστόλιθους. Το μέγιστο μήκος της είναι 26,9 χλμ. και το μέγιστο βάθος της είναι 50 μ. στη θέση «ροτ» απέναντι από το χωριό ψαράδες. Δέχεται τα νερά της Μικρής Πρέσπας, με την οποία συνδέεται μέσω στενής λωρίδας γης – ισθμού, στην περιοχή Κούλα, μήκους 4 μ. και πλάτους 200 – 1000 μ. Είναι αισθητά βαθύτερη από τη Μικρή Πρέσπα και επικοινωνεί υπόγεια με τη λίμνη Αχρίδα που βρίσκεται σε χαμηλότερο υψόμετρο. Στις όχθες της έχει υδροφυτική  βλάστηση καλαμιών. Πλούσια είναι και η πανίδα γύρο από τη λίμνη. Η ενδείκνυται για αλιεία, κυνήγι, αναψυχή και τουρισμό. Από τις πιο γνωστές περιοχές τις λίμνης για κολύμπι, κανό – καγιάκ και κωπηλασία είναι η παραλία της Κούλας.

Λίμνη Μικρή Πρέσπα

Το εμβαδόν της είναι 43 τ. χλμ. και το ύψος της πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας είναι 856 μ. (13,5 μ. ψηλότερα από τη Μεγάλη Πρέσπα).  Λίμνη γλυκού νερού που σχηματίστηκε πιθανότατα κατά την διάρκεια του τριτογενούς όταν ήταν ενωμένη με την Μεγάλη Πρέσπα. Οι δύο λίμνες χωρίστηκαν κατά το τεταρτογενές ή νεογενές εξαιτίας αποθέσεων παρακείμενων χειμάρρων. Το μέγιστο μήκος της φτάνει τα 13,6 χλμ. και το Ν. άκρο της καταλήγει στην Αλβανία. Το υπόβαθρο της λίμνης αποτελείται από ασβεστόλιθους , γρανίτες και γρανοδιορίτες και οι ακτές είναι σε άλλα σημεία απότομες και σε άλλα επίπεδες με καλαμιώνες, Η βλάστηση είναι υδροφυτική, υγρών λιβαδιών, καλαμιώνων και (παρυδάτια) δενδρώδης. Τα νερά της χρησιμοποιούνται για ύδρευση, άρδευση, αλιεία, αναψυχή και τουρισμό, παγώνουν όμως για μεγάλο χρονικό διάστημα κάθε χειμώνα. Αποτελεί υγρότοπο διεθνούς σημασίας σύμφωνα με την συνθήκη Ραμσάρ. Τόπος ιδιαίτερης σπουδαιότητας για τις αποικίες αργυροπελεκάνων, καθώς και τόπος αναπαραγωγής τους όπως και των ερωδιών και των κορμοράνων. Εδώ διαβιούν η βίδρα, από τα πιο σπάνια θηλαστικά στην Ευρώπη, η αρκούδα, ο λύκος, το ζαρκάδι, η αλεπού και πολλές φορές φθάνει από την Αλβανία και κανένας λύγκας (σπάνιο είδος που μοιάζει με αγριόγατα).

Τουρισμός

Στα 12 χωριά των Πρεσπών (Μικρολίμνη, οξιά, Καρυές, Πύλη, Λαιμός, Ψαράδες, Αγ. Γερμανός κ.α.) σήμερα μένουν 1.200 άτομα. Αντλούν το εισόδημά τους κυρίως από την αλιεία, την κτηνοτροφία, τη γεωργία και τον τουρισμό. Εδώ παράγονται όλα τα δημητριακά και τα ξακουστά φασόλια Πρεσπών.

Οι επισκέπτες μπορούν να εξερευνήσουν τις λίμνες με τις χαρακτηριστικές βάρκες που ονομάζονται «πλάβες», ξύλινες βάρκες επιστρωμένες με πίσσα που αντικαθίστανται σιγά – σιγά από σύγχρονα πλεούμενα. Οι βαρκάρηδες από το χωριό Ψαράδες, κάνουν όλο τον χρόνο περιηγήσεις στην Μεγάλη Πρέσπα, παρέχοντας την δυνατότητα στους επισκέπτες να θαυμάσουν τα λαξευμένα στο βράχο της Μεγάλης Πρέσπας ασκηταριά, δηλαδή τα μικρά μονίδρια των αναχωρητών. Οι μονόχωροι κεραμοσκεπείς χώροι κοσμημένοι με τοιχογραφίες στους βράχους, που συναντούμε βγαίνοντας από τον κόλπο των Ψαράδων, οι οποίες χρονολογούνται από το 1455/6 και το 1373 αντίστοιχα. Στα ανοιχτά της λίμνης συναντούμε το ασκηταριό της μεταμόρφωσης που σώζει το ναό, το νάρθηκα και τους βοηθητικούς χώρους. Τελευταίο, πριν τα Αλβανικά σύνορα, είναι το ασκηταριό της Παναγίας Ελεούσας και χρονολογείται από το 1409/10. Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει την πλούσια πανίδα της περιοχής, καθώς συγκεντρώνει μεγάλους αριθμούς υδρόβιων και παρυδάτιων πτηνών. Μια βόλτα με την βάρκα στην Μικρή Πρέσπα την περίοδο του καλοκαιριού, θα σας χαρίσεις αξέχαστες εικόνες διασχίζοντάς την ανάμεσα από τα νούφαρα.

Οι επισκέπτες μπορούν περπατώντας μέσω της πλωτής πεζογέφυρας (650 μ.), να φθάσουν στο νησάκι του Αγίου Αχιλλείου το οποίο βρίσκεται μέσα στην Μικρή Πρέσπα. Το νησί έχει λιγοστούς κατοίκους και είναι ένα από τα ομορφότερα και λιγοστά λιμναία χωριά που κατοικούνται.  Στο νησί βρίσκεται η εκκλησία του Αγ. Αχιλλείου από τα τέλη του 10ου αι., καθώς και ο τάφος του Αγίου Αχιλλείου. Εκεί μετέφερε ο Βούλγαρος τσάρος Σαμουήλ από την πόλη της Λάρισας το λείψανο του επισκόπου της, Αγίου Αχιλλείου, γύρω στο 980 – 985. Είναι μια τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική με νάρθηκα και αποτέλεσε για πέντε αιώνες τον επισκοπικό ναό της Πρέσπας. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες βασιλικές της Ελλάδας. Το νησί του Αγίου Αχιλλείου αποτελεί εδώ και χρόνια το κέντρο των εκδηλώσεων «Πρέσπεια» με σημαντικές συναυλίες τις οποίες παρακολουθούν επισκέπτες από όλη την Ελλάδα. Τα «Πρέσπεια» πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στο τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου.

Οι λίμνες των Πρεσπών φιλοξενούν λάτρεις της φύσης, του ερασιτεχνικού ψαρέματος, της καλλιτεχνικής φωτογραφίας καθώς επίσης της ορειβασίας, της ποδηλασίας βουνού και της περιήγησης με 4χ4 λόγο των τεράστιων ορεινών όγκων που τις περιβάλλουν και τις τροφοδοτούν με νερό. Από το χωριό Άγιος Γερμανός ξεκινά μια χωμάτινη διαδρομή 4χ4 ή οποία είναι άγνωστη σε πολλούς και οδηγεί στο χωριό Ακρίτας μέσω της οροσειράς του Βαρνούντα αλλά και στο χιονοδρομικό Βίγλας – Πισοδερίου. Στην αμμουδερή παραλία της Κούλας στην Μεγάλη Πρέσπα μπορεί κανείς να κολυμπήσει, να κάνει κανό – καγιάκ και κωπηλασία. Στις ταβέρνες τις περιοχής οι επισκέπτες μπορούν να δοκιμάσουν ψάρια της λίμνης (γριβάδια, τσιρόνια, μπράνα), εκλεκτά ντόπια κρέατα, τουρσιά, τυριά, φασόλια καθώς και υπέροχο κρασί και τσίπουρο.

Στις Πρέσπες, όσον αφορά την διαμονή υπάρχουν ξενώνες, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια στον Άγιο Γερμανό, στους Ψαράδες, στην Μικρολίμνη, στην Πύλη, στον Άγιο Αχίλλειο, στο Ανταρτικό, το Πλατύ, τον Λαιμό κ.α. Οι παραδοσιακοί αυτοί οικισμοί, αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα της ντόπιας αρχιτεκτονικής.

Κέντρα ενημέρωσης

Στο Εθνικό Κέντρο Πρεσπών λειτουργούν τα κέντρα ενημέρωσης Αγίου Γερμανού, Πύλης και Βροντερού, υπό την εποπτεία του Φορέα Διαχείρισης (τηλ.: 2385051870, e-mail: fdedp@otenet.gr)

Σχετικοί Σύνδεσμοι   

Δήμος Πρεσπώνwww.prespes.gr
Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Πρεσπώνwww.fdedp.gr
Εταιρεία προστασίας Πρεσπώνwww.spp.gr
Αγροτικός συνεταιρισμός φασολοπαραγωγώνwww.prespabeans.gr

Μέσα από μια μαγευτική διαδρομή, με θέα τις κατάφυτες πλαγιές των βουνών και σε απόσταση 19 χιλιομέτρων από την Φλώρινα και 178 χλμ. από την Θεσσαλονίκη στην θέση Βίγλα, βρίσκεται το οργανωμένο χιονοδρομικό κέντρο Βίγλας – Πισοδερίου σε υψόμετρο 1650 μ., στον αυχένα όπου ενώνονται οι οροσειρές του Βέρνου και Βαρνούντα. Είναι το μοναδικό χιονοδρομικό κέντρο στην Ελλάδα που βρίσκεται σε εθνική οδό με αποτέλεσμα ο δρόμος να είναι σε όλη την διάρκεια του χειμώνα ανοιχτός παρέχοντας εύκολη και ασφαλή πρόσβαση στους επισκέπτες, ενώ παράλληλα διαθέτη μεγάλο χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων.

Το χιονοδρομικό κέντρο ολυμπιακών προδιαγραφών διαθέτει εννέα πίστες 13 χλμ συνολικά οι οποίες εξυπηρετούν όλες τις κατηγορίες χιονοδρόμων αθλητών και είναι εγκεκριμένες από τον F.I.S. (International Ski Federation). Οι πίστες είναι φυσικά οριοθετημένες από δέντρα σε δασώδεις πλαγιές και από την κορυφή τους μπορούν οι επισκέπτες να θαυμάσουν την φανταστική θέα στις λίμνες Μεγάλη και Μικρή Πρέσπα. Επίσης διαθέτει πέντε αναβατήρες, τρεις εναέριους και δύο συρόμενους για παιδιά (Baby lift) και αρχάριους. Στο χιονοδρομικό λειτουργεί σχολή εκμάθησης χιονοδρομίας (Ski) με έμπειρους δασκάλους καθώς και κατάστημα ενοικίασης εξοπλισμού ski, snow tubing, έλκηθρα και Snowmobile. Η ποσότητα του χιονιού είναι πολύ μεγάλη και εξαιρετικής ποιότητας, καθώς στην Φλώρινα οι χειμώνες είναι παρατεταμένοι και με έντονες χιονοπτώσεις. Επίσης υπάρχει χιονοστρωτήρας για το άμεσο στρώσιμο των διαδρόμων. Η νύχτα δεν σταματά την διασκέδαση στην Bίγλα, με την βοήθεια προβολέων το χιονοδρομικό κέντρο λειτουργεί και το βράδυ ενώ πολλές φορές χιονοδρόμοι πραγματοποιούν καταβάσεις με πυρσούς δημιουργώντας μια μαγική εικόνα για μικρούς και μεγάλους. Η κεντρική πίστα φωτίζεται και λειτουργεί για νυχτερινό ski από τις 21:00 έως και τη 01:00, Σαββατοκύριακα και αργίες. Το καλοκαίρι οι επισκέπτες μπορούν να κάνουν ιππασία, να πραγματοποιήσουν περιηγήσεις σε πανέμορφες διαδρομές στο βουνό ενώ παράλληλα η περιοχή είναι ιδανική για τους λάτρεις της ορειβασίας, του ποδηλάτου βουνού (mountain bike) και για διαδρομές με οχήματα 4χ4.

Στο χιονοδρομικό κέντρο λειτουργεί το ορειβατικό – χιονοδρομικό καταφύγιο Βίγλας με δυνατότητα φιλοξενίας επισκεπτών σε ένα παραδοσιακό περιβάλλον με σύγχρονες ανέσεις, ενώ παράλληλα λειτουργεί καφέ και εστιατόριο με παραδοσιακές συνταγές και ζεστή ατμόσφαιρα. Μπροστά ακριβώς από το χιονοδρομικό κέντρο βρίσκεται ένα από τα πιο όμορφα σαλέ που υπάρχουν στα ελληνικά βουνά, το ιδιωτικό σαλέ “TOTTIS“, το οποίο λειτουργεί όλο το χρόνο και έχει θεά προς το βουνό και τις πίστες του σκι. Το σαλέ αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα για να καλύψει όλες τις ανάγκες εστίασης και αναψυχής. Τρία μπαρ και ένα εστιατόριο βρίσκονται στην διάθεση των επισκεπτών. Στο χωριό Πισοδέρι από το  οποίο ξεκινά ένας από τους αναβατήρες του χιονοδρομικού κέντρου υπάρχει πληθώρα καταλυμάτων μεταξύ αυτών Ξενοδοχεία, Ξενώνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, καθώς επίσης ταβέρνες, εστιατόρια και μπαρ. Στο χωριό Πισοδέρι βρίσκεται η αφετηρία ενός από τους αναβατήρες του χιονοδρομικού κέντρου παρέχοντας άμεση πρόσβαση στους επισκέπτες οι οποίοι επιλέγουν το χωριό για την διαμονή τους. Στην Φλώρινα οι επισκέπτες του χιονοδρομικού κέντρου Βίγλας, έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν μέσα από μια πληθώρα Ξενοδοχείων – Ξενώνων, τα οποία προσφέρουν όλες τις σύγχρονες ανέσεις ενώ παράλληλα συνδιάζουν το μαγευτικό τοπίο της πόλης.

Για να δείτε εικόνες από το Χιονοδρομικό Κέντρο Βίγλας – Πισοδερίου από live κάμερα πατήστε ΕΔΩ.

Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Φλώρινας, ένα κτήριο της δεκαετίας του ’60 που επισκευάσθηκε το 1998, εκτίθενται ευρήματα ανασκαφών και αντικείμενα παραδόσεων, που προέρχονται από αρχαιολογικούς χώρους του νομού Φλώρινας και καλύπτουν μια μακριά χρονική περίοδο, από τους νεολιθικούς έως και τους βυζαντινούς χρόνους. Η έκθεση του ισογείου, που οργανώθηκε το 1998 και εγκαινιάστηκε το Μάιο του 1999, περιλαμβάνει τρεις βασικές ενότητες. Στην πρώτη, που αναπτύσσεται στην αίθουσα αριστερά της εισόδου, ο επισκέπτης ενημερώνεται για την γεωμορφολογία και ιστορία της περιοχής που καλύπτει σήμερα ο νομός Φλώρινας, από την εποχή της εμφάνισης των πρώτων αρχαιολογικών λειψάνων (5800 π. Χ. περίπου) έως το τέλος της ρωμαϊκής περιόδου, καθώς και για την έως σήμερα αρχαιολογική έρευνα. Κύριο, ωστόσο, θέμα της εκθεσιακής αυτής ενότητας είναι η δραστηριότητα του ανθρώπου στην προϊστορική εποχή , με την παρουσία ανασκαφικών ευρημάτων και εποπτικού υλικού από τον προϊστορικό οικισμό του Αρμενοχωρίου. Στις δύο γειτονικές αίθουσες εκτίθενται αντιπροσωπευτικά δείγματα γλυπτικής κυρίως των ρωμαϊκών χρόνων, από διάφορες περιοχές του νομού Φλώρινας. Ανάγλυφες επιτύμβιες και αναθηματικές στήλες με ποικίλα θέματα (ιππείς, πορτρέτα, νεκρόδειπνο, θεοποιήσεις θνητών) ολόγλυφα έργα και επιγραφές στο σύνολό τους ελληνικές, που προσφέρουν πλήθος στοιχείων για ονόματα ανθρώπων και πόλεων, θρησκευτικές αντιλήψεις, κοινωνικές συνθήκες και πολιτικές καταστάσεις. Στην τέταρτη αίθουσα εκτίθεται το ψηφιδωτό που διακοσμούσε το δάπεδο κτηρίου ρωμαϊκών χρόνων από τις Κάτω Κλεινές, που αποκαλύφθηκε από την θέση του και συντηρήθηκε. Στον πρώτο όροφο του Μουσείου είναι εκτεθειμένα ευρήματα των ελληνιστικών χρόνων (αριστερό τμήμα) και της βυζαντινής εποχής (δεξιά). Τα ευρήματα της ελληνιστικής εποχής (κεραμική, πηλοπλαστική, μεταλλικά αντικείμενα) προέρχονται από τις ανασκαφές αρχαιολογικών χώρων στις Πέτρες Αμυνταίου και στην Φλώρινα ( λόφος Αγίου Παντελεήμονα).

Πηγές : ΚΘ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων 

Η  Στέγη Φιλοτέχνων Φλώρινας ξεκινά το έργο της το 1975 επικεντρώνοντας  την δράση της στα  εικαστικά δρώμενα της χώρας σε μια  γεωγραφική γωνιά που διέθετε μια εικαστική ιδιαιτερότητα που ο καθένας  σήμερα την αναγνωρίζει. Οι πρώτες σκέψεις για την δημιουργία μιας αξιόλογης συλλογής αποδίδουν χάρη στις προσπάθειες του καθηγητή της Α.Σ.Κ.Τ Αθήνας γλύπτη Δημήτρη Καλαμάρα. Εμπνευστές και πρωτεργάτες  μαζί με τον Δημήτρη Καλαμάρα, οι  Φλωρινιώτες καλλιτέχνες:  Στερίκας Κούλης, Ηλίας Βυζάντης, Θέμης Μηλώσης, Κωστάκης  Λούστας, Νικόλας Δογούλης, Βασίλης Κύρκος, Δημήτρης Μπέσσας, Θανάσης Μηνόπουλος, Γιάννης Αντωνιάδης, Γεώργιος  Κόρας, Βασίλειος Μιχαήλ  καθώς και φιλότεχνοι πολίτες όπως οι: Παύλος Στεφανίδης, Παναγιώτης Γιασημακόπουλος, Τσώκας Νικόλαος, Γιώργος Λαβασίδης,  Γρηγόρης Καραφύλλης, Σπύρος Αλεξίδης, Δημήτριος Τσούκας, Δημήτριος Θωίδης, Βασίλειος Βαγουρδής, Αναστάσιος Βασιλείου κ.α.

Το 1977 με ένα μικρό αριθμό έργων της Εθνικής Πινακοθήκης εγκαινιάζεται το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης σε ένα οίκημα της Γεωργικής Σχολής και την επόμενη χρονιά, τέσσερις δάσκαλοι της Ελληνικής τέχνης,  ο Ν. Χ’’Κυριάκος Γκίκας, ο Δ. Μυταράς, ο Π. Τέτσης, και ο Δ. Κοκκινίδης παρουσιάζουν έργα τους. Η έκθεση αυτή προδιαγράφει και σηματοδοτεί έκτοτε το πλαίσιο και τις δράσεις του Μουσείου που κύρια πρόθεση είναι η σύγχρονη ποιοτική δημιουργία. Ακολουθούν συνεργασίες με τα σημαντικότερα εικαστικά κέντρα της χώρας και στις αίθουσες του Μουσείου παρουσιάζονται τα έργα των σημαντικότερων σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών.

 Από την ίδρυση της ακόμα η Στέγη Φιλοτέχνων Φλώρινας εγκαινιάζει τον θεσμό των Συμποσίων σε μια προσπάθεια να φέρει σε επαφή το φιλότεχνο κοινό της πόλης με την  «κλασσική τέχνη» αλλά και  τις σύγχρονες εικαστικές  αναζητήσεις. Το 1985 η Στέγη Φιλοτέχνων Φλώρινας ιδρύει την Πινακοθήκη Καλλιτεχνών Φλώρινας που φιλοξενεί τα έργα των Φλωρινιωτών Καλλιτεχνών εντάσσοντας έτσι στη δράση της και τη ντόπια καλλιτεχνική δημιουργία. Από το 1993 η Πινακοθήκη Καλλιτεχνών Φλώρινας στεγάζεται σε ένα παραδοσιακό κτίριο του ΟΣΕ το οποίο πρόσφατα συντηρήθηκε και είναι έτοιμο πλέον  να παρουσιάσει την συλλογή των 120 έργων του. Ταυτόχρονα, η ίδρυση της Εικαστικής Βιβλιοθήκης που σήμερα αριθμεί 6.000 εικαστικούς τόμους και η λειτουργία του Εικαστικού Εργαστηρίου, καθιστά το Μουσείο ένα από τα σημαντικότερα  επαρχιακά εικαστικά κέντρα προσανατολισμένο στις σύγχρονες απαιτήσεις ενός  τέτοιου χώρου όπου παράλληλα τονίζει και αξιοποιεί τον εκπαιδευτικό του χαρακτήρα.

Το 1995, το Μουσείο αποκτά  τη συλλογή «Φόρος τιμής στον Γκρέκο» που σχηματίσθηκε από τις δωρεές Ελλήνων καλλιτεχνών για την απόκτηση του έργου  « Άγιος Πέτρος» του El Greco από την Εθνική Πινακοθήκη και έτσι ενδυναμώνει το σύγχρονο χαρακτήρα της συλλογής του Μουσείου με 137 νέα έργα. Η δραστηριότητες που αναπτύσσονται συνεχώς για  35 χρόνια καθιστούν  το Μουσείο ευρύτερα γνωστό και γίνεται έτσι  ένα από τα σημαντικότερα και εγκυρότερα εικαστικά κέντρα της χώρας. Ανάμεσα στα 600 περίπου έργα που αριθμεί σήμερα η συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, βρίσκονται έργα των σημαντικότερων σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών.

Στο νεοκλασικό κτήριο στην συμβολή των οδών Μεγάλου Αλεξάνδρου και Ι. Καραβίτη στεγάζεται το Λαογραφικό Μουσείο της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας. Τα πλούσια εκθέματα που υπάρχουν και οι πολλές φωτογραφίες που τα συνοδεύουν, επιτρέπουν στους πολλούς επισκέπτες να προσεγγίσουν μια πραγματικότητα που χάθηκε. Οι επισκέπτες ακολουθούν ένα ταξίδι στο παρελθόν, μέσα από τα εκθέματα του μουσείου, γνωρίζοντας την παράδοση, τον τρόπο ζωής, τις συνήθειες των κατοίκων και την ιστορία της περιοχής.

Το Μουσείο εξειδικεύεται σε εκθέματα Μελισσοκομίας με συλλογή, που είναι μία από τις σημαντικότερες που υπάρχουν στην Ελλάδα, ενταγμένη παράλληλα στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Μελίνα». Συμμετέχει επίσης στο Δίκτυο Λαογραφικών Συλλογών του νομού μας.